Ten dzień zaczął się wcześniej niż poprzednie. Razem z 1 BACH pojechaliśmy autokarem do Sewilli, początkowo do fabryki tradycyjnych, hiszpańskich tortas Ines Rosales. To rodzinna firma z dużymi tradycjami. Produkują lokalne wypieki z Europejskim Certyfikatem Chroniona Nazwa Pochodzenia. Po krótkim wprowadzeniu i zapoznaniu z ofertą założyliśmy specjalną odzież ochronną i weszliśmy do hali produkcyjnej zapoznając się z każdym jej etapem. Widzieliśmy specjalnie wykwalifikowanych pracowników, którzy ręcznie formują pyszne tortas. Byliśmy pod ogromnym wrażeniem ich wprawy i umiejętności. Zafascynowani maszynami, które pakowały wypieki, doszliśmy do miejsca kontroli jakości. Dowiedzieliśmy się, że każdego dnia jest ok. 2% strat, które są oddawane dla potrzebujących przebywających w specjalnych ośrodkach. Na koniec każdy z nas…

Zostaliśmy zaproszeni na spotkanie z hiszpańskim odpowiednikiem polskiego kuratora oświaty. Towarzyszył nam Cesar. Zostaliśmy przywitani, opowiedzieliśmy o tym skąd przyjechaliśmy, z czego znany jest Konstancin. Wspomnieliśmy o papierni oraz tężni. Zostaliśmy zapytani o toczącą się na Ukrainie wojnę i to też było przedmiotem naszej rozmowy. Opowiedziano nam o urzędzie, widzieliśmy piękną salę obrad rady miasta, gdzie zbierają się przedstawiciele społeczności na głosowaniach. Następnie zobaczyliśmy główne patio oraz zabytkową salę w starym ratuszu, która jest miejscem uroczystych spotkań np. kiedy ktoś jest odznaczany lub ogłaszany honorowym obywatelem miasta. Miejsce to było kiedyś kaplicą. Poznaliśmy też zasługi Alfonso X i widzieliśmy jego figurę w tej sali. Patronem miasta jest święty Dionizjusz. Co…

I znowu położyliśmy się za późno, znowu za późno wstaliśmy i znowu pomocną okazała się hiszpańska taksówka. Szybko i sprawnie dotarliśmy do szkoły. Weszliśmy od razu do znanego nam już pokoju nauczycielskiego, porozmawialiśmy z nauczycielami, którzy już dotarli do pracy. Cieszy nas to, że w Hiszpanii jest tylu nauczycieli mężczyzn, przynajmniej w tej szkole tak jest. Mercedes pomogła nam znaleźć nauczycieli, u których dziś mieliśmy być na lekcji. Każdy z nas zaczął dzień od zajęć z innym nauczycielem. Ania poszła znowu na lekcję angielskiego, tym razem z Mercedes. Była to też 3 E.S.O, jednak inna grupa. Lekcja też zaczęła się od powtarzania. Było to słownictwo Health and Body. Wszyscy uczniowie…

Wstaliśmy zbyt późno, więc do szkoły IES José Manuel Caballero Bonald pojechaliśmy taksówką. Alicia, dyrektorka szkoły, przywitała nas razem z jedną z nauczycielek i jej zastępczynią, Raquel. Zaczęliśmy od krótkiej, zapoznawczej pogawędki. Zostaliśmy zaproszeni na kawę i pyszny sok pomarańczowy. Następnie przeszliśmy do auli i przedstawiono nas uczniom oraz gronu pedagogicznemu. Jedną z pierwszych rzeczy, która rzuciła nam się w oczy były czarne stroje młodzieży, myśleliśmy, że to moda, taki styl. Okazało się, że nauczycielka muzyki poprosiła uczniów o taki dress code. Dyrektorka szkoły powiedziała uczniom i nauczycielom jaki jest plan naszej wizyty, zapowiedziała, że pojedziemy razem na wycieczkę do Sewilli. Opowiedziała o kulturze Andaluzji, obejrzeliśmy film o Jerez. Mieliśmy…

Niedziela 19.02.2023 Z Madrytu przejechaliśmy pociągiem do Jerez de La Frontera. Podróż minęła nam dosyć szybko, w Polsce nie mamy aż tak szybkich pociągów. Zaskoczyło nas, że jechaliśmy trasą, na której było tak wiele tuneli. Nieprzyzwyczajeni do takich zmian ciśnienia odczuwaliśmy nieprzyjemne zatykanie uszu. Na dworcu w Jerez czekała na nas Mercedes. Przywitaliśmy się serdecznie, pomogła nam zawieźć bagaże do naszego mieszkania i poszliśmy razem na kawę. Miło spędziliśmy czas na wspólnych rozmowach, opowiadaliśmy o naszych szkołach, szukaliśmy różnic i podobieństw, uczyliśmy się wzajemnie użytecznych zwrotów po polsku i hiszpańsku. Mercedes okazała się przemiła, pokazała nam piękne miejsca w Jerez, polecała lokalne restauracje, w których możemy spróbować tradycyjnych, hiszpańskich potraw,…

Chodźmy! W końcu nadszedł dzień wyjazdu do Hiszpanii. Samolot do Madrytu odlatuje wieczorem, więc po spędzeniu większości dnia na pakowaniu walizek, spotkaliśmy się na lotnisku. Po ulubionym momencie każdego pasażera, czytaj: spakuj walizkę, zważ walizkę, przejdź przez kontrolę bezpieczeństwa (zimą, gdzie warstw ubrań jest więcej niż warstw cebuli), stań w kolejce, wejdź do samolotu itp.  Usiedliśmy już wyczerpani a to dopiero początek przygody. Na szczęście niedługo potem wystartowaliśmy. Mimo tego, że z pozoru czterogodzinny lot wydaje się krótki, nam się dłużył, ponieważ chcieliśmy być na miejscu jak najszybciej. W końcu wylądowaliśmy na madryckim lotnisku Barajas Adolfo Suárez. Wyszliśmy z samolotu, zabraliśmy nasze walizki bez zbędnego oczekiwania i udaliśmy się do…